Wat drijft een man tot 26 wereldrecords?

Wim Hof, de man met 26 wereldrecords op zijn naam. Die erom bekend staat om onmogelijke missies te bedenken en uit te voeren. Waaronder zo lang mogelijk in ijs staan, een halve marathon op blote voeten lopen in winters Finland, beklimming van de mount Everest in korte broek, etc.

Voor ik Wim leerde kennen, heb ik me vaak afgevraagd wat hem drijft om zó veel van zichzelf te vragen. Om dag in dag uit dat gevecht aan te gaan, iedere uitdaging op te pakken en jarenlang te vechten om serieus genomen te worden.

Deze film geeft een inkijkje in zijn motivatie. Rauw, open en eerlijk. En het bevestigt wat ik de afgelopen jaren heb ervaren. Deze man wordt (volgens mij) gedreven door pure liefde en is op een missie om de wereld beter te maken.

Wat ik zo mooi vind aan het verhaal van Wim is dat hij zijn eigen ellende heeft omgezet in iets moois, in een verlangen.

We hebben allemaal dingen in ons leven die ons overkomen. Waar we niet op zitten te wachten, wat we helemaal niet willen, maar die toch gewoon gebeuren. Een ziekte, scheiding, ontslag, maar ook de dagelijkse dingen die stress, verdriet of onmacht veroorzaken. Soms overweldigt het ons zo, dat we ons lamgeslagen voelen. En even niet meer weten hoe we verder moeten. Je wilt niets anders dan dat de situatie anders is. Dat iemand niet ziek is, dat een ongeluk niet is gebeurd, dat je niet bent ontslagen, etc.

Maar over het algemeen zijn we beperkt in de mogelijkheden om gebeurtenissen terug te draaien. Het niet willen dat een situaties is zoals hij is, maakt ons per definitie slachtoffer van die situatie.