Dan doe ik het gewoon bang!

Voor mijn opleiding tot Wim Hof Instructeur moest ik een berg beklimmen. Niet alleen figuurlijk, maar ook gewoon letterlijk stap voor stap die berg op. En dat in korte broek en topje door de sneeuw. Veel van mijn medestudenten keken er naar uit. Ik ook, maar dan in negatieve zin, met wanhoop en angst. Verlammende angst… Ik was zó bang dat ik er bijna misselijk van werd. Niet voor de kou, maar voor die BERG. Want wat als ik het niet volhoud? Wat als ik halverwege niet meer kan? Wat als ik de groep niet bij kan houden en een blok aan het been van anderen ben? WAT ALS IK FAAL?!?

Ik schreef in een eerdere blog dat het goed is om bang te zijn (lees die hier terug). Ik heb het natuurlijk niet over onbezonnen jezelf in gevaarlijke situaties storten of omgaan met heftige angsten. Ik heb het over het omgaan met de onzekerheid voor het onbekende, die je tegenhoudt het leven te leiden dat je wilt. Wanneer je wilt groeien en dingen écht anders wil in je leven, kun je je niet zo maar laten tegen houden door angst en onzekerheid. Groeien en leren is namelijk per definitie buiten je comfort zone. En dat is precies wat ik wil: ik wil leren, groeien, ervaren en avonturen! Ik wil vliegen!

Feel the fear and do it anyway

Het was echter de bedoeling dat ik die berg te voet zou beklimmen en niet dat ik naar boven zou vliegen. Dus ik besloot gewoon te beginnen met de eerste stap. Ik zei tegen de begeleider: ‘Ik ga die berg op. Ik ben doodsbang én ik ga die berg op. Het is niet anders. Dan ga ik gewoon bang!’

Mijn doel was niet om koste wat het kost de top te halen. Doorbijten en doorgaan tot ik erbij neerval kan ik al, daar viel niet veel te leren. Mijn doel was om te ervaren hoe het is om bewust te kiezen voor iets waar ik bang voor ben, wat buiten mijn comfortzone ligt. En om vervolgens mijn angst niet weg te drukken, maar juist heel goed te voelen wat er gebeurt, wat ik in mezelf tegenkom. Te voelen tot waar en niet verder.

Moet ik nu wel of niet luisteren naar angst?

Bang zijn is dus functioneel, een signaal om in veiligheid te blijven. En groei ligt buiten je comfortzone. Hoe weet je dan of je wel of niet moet luisteren naar jouw angst? Of je mag kiezen voor veiligheid en comfort of kiezen voor actie buiten je comfortzone ondanks de angst? We gaan met een beetje afstand naar jouw beslissing kijken. Bij deze 4 vragen om een goede afweging te kunnen maken. Probeer niet alleen vanuit je hoofd naar de vragen te kijken. Het gaat niet om het juiste antwoord, het gaat erom dat je stil staat bij het gevoel wat ze bij je oproepen.

1. Hoe vind je het om bang te zijn?

Mag jij van jezelf bang zijn of moet je altijd stoer en sterk zijn? Vind je het zwak als je je onzeker voelt? Soms kan één woordje in een zin al een wereld van verschil maken.  Wanneer je bijvoorbeeld zegt: ‘Ik ben bang, maar ik doe het toch.’ Het woordje ‘maar’ geeft een tegenstelling aan. Blijkbaar kun je eigenlijk niet bang zijn en het doen. Het resultaat is dat je waarschijnlijk je kiezen op elkaar zet, even doorbijten, angst wegdrukken en op pad gaat. ‘Ik ben bang én ik doe het.’ Geeft aan dat het naast elkaar kan bestaan. Je mag gewoon bang zijn, je hoeft je niet groot te houden. Je zult zien hoeveel energie dat scheelt!

Een overtreffende trap van niet bang mogen zijn, is dat je bang bent dat je bang wordt. Dit wordt de ‘feedback loop from hell’ genoemd. Lees hier de blog die ik daar over schreef.

2. Wat is het ergste wat kan gebeuren?

Vaak heb je allerlei scenario’s in je hoofd over wat er allemaal wel niet mis kan gaan. Ze hangen als een zware zwarte wolk boven je hoofd, vaak zijn ze niet eens realistisch of concreet. Bedenk eens wat het ergste is wat er kan gebeuren en vraag je af waarom juist dát zo erg is. Wat gebeurt er dan? Waarom raakt het je? Wat voel je dan? Wat betekent dat voor je?

Bekijk het ergste wat kan gebeuren eens van een afstandje en geef aan hoe erg het zou zijn op een schaal van 1 tot 100 als dit scenario uit zou komen. En vervolgens op diezelfde schaal hoe groot de kans is dat dit scenario werkelijkheid wordt.

Ik maakte me als kind vaak enorm druk over tentamens en was bang dat ik zou zakken. In mijn hoofd waren er allemaal nare dingen gekoppeld aan falen en zakken. Mijn vader zei dan tegen me als ik naar school ging: ‘Succes met het tentamen. En hoe het ook afloopt, je mag altijd thuis komen.’ Dat gaf me altijd rust. Het ergste wat kon gebeuren was niet zó erg. Nu betrap ik me er weleens op dat ik hetzelfde tegen mijn man en kinderen zeg. 😉

3. Wat levert het je op?

Stel je kiest ervoor om over de drempel van jouw comfortzone te stappen, je gaat de uitdaging aan en… het wordt een groot succes! Het gaat zoals je het had gehoopt. Wat zou dat je opleveren? Hoe zou het zijn, hoe zou je je voelen en wat betekent dit voor je?

Maak nu ook weer een inschatting: hoe fijn/geweldig/mooi zou op een schaal van 1 tot 100 zijn als je de uitdaging aan zou gaan en het zou je lukken? En hoe schat je de kans in dat dit werkelijkheid wordt?

4. Wat kost het je als je het niet doet?

Als je veel denkt aan alles wat mis kan gaan, wordt het gevoel gevoed dat je beter lekker rustig in je cocon kunt blijven. Als we iets echt moeilijk vinden, blijven we daardoor soms hangen in veiligheid en gaan risico’s uit de weg. We kunnen ons namelijk heel goed voorstellen wat er allemaal mis kan gaan. Maar we vergeten vaak te kijken wat het ons kost om in diezelfde situatie te blijven.

Stel je hebt een baan met een fijn stabiel inkomen, met goede werktijden en waar je op de fiets naartoe kunt, maar… je wordt er ongelukkig van. Solliciteren vind je erg spannend. Bovendien weet je wat je wat je nu hebt en niet wat je bij een andere baan krijgt. Dus blijf je zitten waar je zit…

Wat kost dat je? Stel dat je er over een jaar nog werkt, hetzelfde werk doet met dezelfde mensen en je nóg ongelukkiger voelt. En over 3 jaar, 5 jaar, 10 jaar… Wat kost dat je? En ben je bereid om dat risico te nemen?!?

Maak maar weer een inschatting hoe naar/vervelend het is op een schaal van 0 tot 100 als je over 10 jaar nog op dezelfde plek zit. En laat dit scenario ook nog eens goed op je in werken. Want in tegenstelling met de vorige scenario’s kan ik je van deze met zekerheid zeggen hoe groot de kans is dat dit scenario uitkomt als je blijft kiezen voor veiligheid.

Hoe het afliep toen ik de berg opliep

Wanneer je met behulp van deze vragen hebt gekeken naar en gevoeld wat je tegenhoudt, kun je een beslissing nemen: ga ik ervoor of nu (nog) niet. En dan? Gewoon doen. Wat je plan ook was, als je hebt besloten, stap dan ook de drempel over. En voel, experimenteer en ontdek welk avontuur er aan je voeten ligt.

Zo ging het ook met mijn berg. Ik begon met knikkende knietjes met de eerste stappen. En het mooie is, dat ik al snel minder bang werd. Dat is wat er vaak gebeurt bij dit soort emoties: zodra ze de ruimte krijgen ebben ze weg. Samen met mijn medestudenten beklom ik de berg. Af en toe vloog het me weer even aan, worstelde ik er weer mee en ebde het weg. De top kwam in zicht en bovenop werd ik overspoeld door emoties. Van blijdschap, verdriet, euforie, overwonnen angst, noem het maar op. Ik stond te brullen en te stralen. En voelde me letterlijk on top of the world!

Hoe zit dat bij jou?

Laat jij je tegenhouden door onzekerheid wanneer je iets graag anders wil in je leven? Mag je bang zijn of vind je dat lastig? Ik ben heel benieuwd op welke manier jij met deze dingen omgaat en wat jou helpt in dit soort situaties!

Zou jij graag stappen buiten comfortzone zetten en kun je hier wel wat hulp bij gebruiken ? Kijk dan eens naar het Levenslust! programma. Dit is een super mooi programma om op zoek te gaan naar jouw bouwstenen voor geluk en vrij te leven! Klik hier voor alle informatie over Levenslust!

Ik wens je een hele fijne dag vol uitdagingen. Wees maar lekker bang en geniet ervan!